Bu çalışma, İkinci Dünya Savaşı sırasında Türkiye’nin diplomatik duruşunu ve savaş dışı kalma 
çabalarını, Adana, Kahire ve Tahran görüşmeleri bağlamında incelemektedir. Çalışmanın temel amacı, 
Türkiye’nin bu dönemdeki dış politikasının dinamiklerini anlamak ve bu politikanın ulusal ve uluslararası 
düzeydeki etkilerini değerlendirmektir. Metodolojik olarak, dönemin anahtar olaylarına dair bazı analizler 
yapılmış, İsmet İnönü ve Winston Churchill gibi önemli figürlerin yazıları ve Sir Martin Gilbert gibi 
tarihçilerin eserlerinden yararlanılmıştır. Ayrıca, dönemin Türk basınında yer verilen haberleri 
incelenerek bu görüşmelerin medya üzerindeki yansımaları detaylı bir şekilde ele alınmıştır. 
Çalışmada, Türkiye’nin tarafsızlık politikasının stratejik bir tercih olduğu vurgulanmış ve bu tercih, 
Adana, Kahire ve Tahran görüşmelerindeki diplomatik hamlelerle somutlaştırılmıştır. Özellikle, 
Türkiye’nin savaşa doğrudan katılmaktan kaçınarak hem Müttefikler hem de Mihver Devletleri ile 
dengeli bir ilişki sürdürme çabası incelenmiştir. Bu bağlamda, ulusal basında yer alan yazılar ve dönemin 
resmî belgeleri üzerinden yapılan analizlerle, söz konusu görüşmelerin Türk kamuoyundaki algısı ve 
hükümet üzerindeki etkilerinin ortaya konulması hedeflenmiştir. 
Bu çalışma, Türkiye’nin İkinci Dünya Savaşı’ndaki diplomatik başarısını ve bu başarının tarihsel önemini 
anlamaya yönelik disiplinler arası bir katkı sunmaktadır. Aynı zamanda, medya analizi aracılığıyla dönemin sosyo-politik dinamiklerini anlamayı hedeflemiştir. Bu yönüyle, çalışma hem tarih hem de 
uluslararası ilişkiler disiplinleri için önemli bir kaynak niteliği taşımaktadır.  

This study examines Türkiye’s diplomatic stance and efforts to remain out of World War II within the 
context of the Adana, Cairo, and Tehran conferences. The primary objective of this research is to 
understand the dynamics of Turkey’s foreign policy during this period and to assess its impact on both 
national and international levels. Methodologically, key events of the era have been analyzed, utilizing 
writings by significant figures such as İsmet İnönü and Winston Churchill, as well as the works of 
historians like Sir Martin Gilbert. Additionally, reports from the Turkish press of the time have been 
examined to provide a detailed analysis of how these meetings were reflected in the media. 
The study emphasizes that Türkiye’s policy of neutrality was a strategic choice, materialized through 
diplomatic maneuvers at the Adana, Cairo, and Tehran meetings. Specifically, Turkey’s efforts to 
maintain a balanced relationship with both the Allies and the Axis Powers while avoiding direct 
involvement in the war have been analyzed. In this context, analyses based on articles in the national 
press and official documents of the period aim to reveal public perceptions of these meetings in Türkiye 
and their impact on the government. 
This study offers an interdisciplinary contribution to understanding Türkiye’s diplomatic success during 
World War II and the historical significance of this success. Furthermore, through media analysis, it aims 
to provide insights into the socio-political dynamics of the era. In this respect, the study serves as a 
valuable resource for both history and international relations disciplines.