Sanayi Devrimi sonrasında İngiltere, Fransa ve Rusya gibi devletler güç kazanırken Osmanlı İmparatorluğu gittikçe zayıflamaya başlamıştır. Bu nedenle Avrupa Devletleri 19. yüzyıldan itibaren Osmanlı İmparatorluğu’nun topraklarını paylaşma planlarına hız vermişlerdir. Birinci Dünya Savaşı sırasında İtilaf Devletleri yaptıkları gizli antlaşmalarla Osmanlı topraklarını nasıl paylaşacaklarını karara bağlamışlardır. Ancak 1917 yılında Rusya’da yaşanan devrim sonrasında Rusya’nın savaştan çekilmesi paylaşım planlarında yeni tartışmalara yol açmıştır. Osmanlı İmparatorluğu’nun 30 Ekim 1918 tarihinde Mondros Ateşkes Antlaşması ile Birinci Dünya Savaşı’ndan çekilmesi İtilaf Devletleri’ne planlarını hayata geçirme fırsatı sunmuştur. İngiltere, Fransa, İtalya ve Yunanistan tarafından Anadolu’nun çeşitli yerleri işgal edilmiştir. İngiltere Birinci Dünya Savaşı’ndan avantajlı bir konumda çıktığı için daha önce yapılan paylaşım planlarının değiştirilmesini istemiştir. Rusya’nın paylaşım dışı kalması da yeni bir planlamayı zorunlu kılmıştır. Savaş sırasında Fransa’ya vaat ettiği petrol zengini Irak’ı elinde tutan İngiltere Fransa’ya Suriye’yi vermiştir. İngiltere daha önce İtalya’ya vaat edilmiş olan İzmir’i Yunanistan’ın işgal etmesini savunmuştur. İngiliz Hükümeti tarafından Karadeniz’de bir Pontus devleti, Doğu Anadolu’da Ermenistan ve Güneydoğu Anadolu’da bir Kürdistan kurulması düşünülmüştür. Ermeni konusu Paris Barış Konferansı’nda uzun uzun tartışılacaktır. Ancak konferans öncesinde İngiltere’de ve Fransa’da Ermenilerin geleceği meselesi politik gündemi uzun süre meşgul etmiştir. Bu nedenle Paris Barış Konferansı öncesinde İngiltere Parlamentosu’nda Ermeniler hakkında çeşitli tartışmalar yaşanmıştır.  Bu çalışmada Paris Barış Konferansı öncesinde Lordlar Kamarası’nda Ermenilerin geleceği hakkında yapılan oturum incelenmiştir. Böylece İngiltere Parlamentosu’nun üst kanadının Ermeniler hakkında neler düşündüğü, Ermenilerin geleceği için ne tarz planlar yaptığı analiz edilmiştir. Bu sayede İngiltere’nin Paris Barış Konferansı sırasında takip ettiği Ermeni siyasetinin daha iyi anlaşılması umulmaktadır.    

After the Industrial Revolution, states such as Britain, France and Russia gained power, while the Ottoman Empire began to weaken. For this reason, European States have accelerated their plans to share the lands of the Ottoman Empire since the 19th century.. During the First World War, the Entente Powers decided how to share the Ottoman lands with secret agreements they made. However, Russia's withdrawal from the war after the revolution in Russia in 1917 led to new discussions in the sharing plans. The Ottoman Empire's withdrawal from the First World War with the Mondros Armistice Treaty on October 30, 1918 gave the Entente Powers the opportunity to realize their plans. Various parts of Anatolia were occupied by Great Britain, France, Italy and Greece. Since Great Britain emerged from the First World War in an advantageous position, it asked to change the sharing plans previously made. Russia's exclusion from sharing also necessitated a new planning. Great Britain, which held the oil-rich Iraq it had promised to France during the war, and gave Syria to France. Great Britain advocated the occupation of Izmir by Greece, which was previously promised to Italy. It was considered by the British Government to establish a Pontus in the Black Sea, an Armenia in Eastern Anatolia and a Kurdistan in Southeastern Anatolia. The Armenian issue will be discussed at length at the Paris Peace Conference. However, before the conference, the issue of the future of Armenians in Britain and France occupied the political agenda for a long time. For this reason, before the Paris Peace Conference, various debates about Armenians took place in the British Parliament. Thus, what the upper wing of the British Parliament thinks about the Armenians and what kind of plans they make for the future of the Armenians are analyzed. In this way, it is hoped that the Armenian policy followed by Britain during the Paris Peace Conference will be better understood.